Ειδική ή Προσαρμοσμένη Φυσική Αγωγή

Ο σκοπός της Ειδικής ή Προσαρμοσμένης Φυσικής Αγωγής  (ΠΦΑ) δεν διαφοροποιείται από τον σκοπό της Φυσικής Αγωγής της τυπικής εκπαίδευσης που είναι η αρμονική σωματική ανάπτυξη, η ψυχική και πνευματική καλλιέργεια των μαθητών καθώς και η  ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία.

Προτεραιότητα έχει η ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων και της προσωπικότητας των μαθητών καθώς και η ενίσχυση της υγείας τους. Συγκεκριμένα επιδιώκεται η ανάπτυξη των αντιληπτικών ικανοτήτων (κιναισθητική αντίληψη, οπτική αντίληψη, ακουστική αντίληψη), των  φυσικών σωματικών ικανοτήτων (ταχύτητα, ευλυγισία, ευκινησία), της μη λεκτικής επικοινωνίας (εκφραστική κίνηση, δημιουργική κίνηση), κοινωνικών και ψυχικών αρετών (συνεργασία, ομαδικό πνεύμα, αυτοπειθαρχία, θέληση, υπευθυνότητα, υπομονή, επιμονή και θάρρος), της αυτοεκτίμησης, της δημιουργικότητας, καθώς και η υιοθέτηση ενός υγιεινού και δραστήριου τρόπου ζωής.

Για την επίτευξη των παραπάνω χρησιμοποιούνται η ψυχοκινητική και η μουσικοκινητική αγωγή, ατομικά, ομαδικά και παραδοσιακά παιχνίδια. Στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του σχολείου μας δημιουργείται κατάλληλο παιδαγωγικό κλίμα και λαμβάνονται μέτρα ασφαλείας των μαθητών από πιθανά ατυχήματα. Επιπρόσθετα υπάρχουν όργανα γυμναστικής και αποκατάστασης τα οποία συμβάλουν στην βελτίωση της φυσικής κατάστασης και των κινητικών δεξιοτήτων των μαθητών με κινητικές ή αναπτυξιακές διαταραχές.   

Ο σχεδιασμός και η οργάνωση του μαθήματος της ΠΦΑ γίνεται σε εξατομικευμένη βάση για κάθε μαθητή ανάλογα με κινητικά και μαθησιακά χαρακτηριστικά του και τίθενται οι ετήσιοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι.  Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι ο κάθε μαθητής ακολουθεί δικό του χωριστό πρόγραμμα ΦΑ και δεν συμμετέχει σε κοινές δραστηριότητες αλληλεπιδρώντας με τους συμμαθητές του. Αντίθετα το  Εξατομικευμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΕΠ) βασίζεται στις ατομικές κινητικές ιδιαιτερότητες του κάθε μαθητή έτσι ώστε μέσα από προσαρμοσμένες ομαδικές δραστηριότητες να καλύπτονται στο μέτρο του δυνατού οι προσωπικές του ανάγκες και ενδιαφέροντα και να εξασκούνται οι κινητικές του ικανότητες.

Οι προσαρμογές αναφέρονται στον εξοπλισμό, στους κανονισμούς και στην οργάνωση των δραστηριοτήτων καθώς και στον τρόπο διδασκαλίας. Συγκεκριμένα η ανάλυση έργου, η καθοδηγούμενη ανακάλυψη, η διαδικασία επίλυσης κινητικών προβλημάτων καθώς και η μέθοδος του πολύπλευρου ερεθισμού μπορεί να είναι αποτελεσματικές σε μαθητές με αναπτυξιακές ή κινητικές διαταραχές.

Τέλος η ΠΦΑ μπορεί να συμβάλει στην κοινωνική ενσωμάτωση των μαθητών με ειδικές ανάγκες μέσω των προσαρμοσμένων δραστηριοτήτων. Προσαρμοσμένη δραστηριότητα σημαίνει εξατομίκευση κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι κινητικοί η   νοητικοί περιορισμοί να μην αποτελούν εμπόδια στις από κοινού συναντήσεις μαθητών με και χωρίς ειδικές ανάγκες.

 

Boccia

Το Boccia (ελλ. Μπότσια) αποτελεί Παραολυμπιακό άθλημα, είναι, δηλαδή, ένα από τα τρία αθλήματα των Παραολυμπιακών Αγώνων που δεν έχει αντίστοιχο Ολυμπιακό άθλημα. Έχει σχεδιαστεί ώστε να παίζεται από άτομα με εγκεφαλική παράλυση ή άλλη κινητική αναπηρία, τα οποία χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο. Το άθλημα παίζεται τόσο σε επίπεδο αναψυχής όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο. Απαιτεί αυτοσυγκέντρωση, συντονισμό, ακρίβεια, ομαδικότητα, συνεργασία και στρατηγική.

Αθλητές Boccia

Λέγεται ότι το παιχνίδι ξεκίνησε να παίζεται στην Αρχαία Ελλάδα, με τους διαγωνιζόμενους να πετάνε μεγάλες πέτρες (τα βότσαλα > Μπότσια, διεθνώς Boccia) σε μια πέτρα - στόχο. Στις μέρες μας, το Boccia γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη σε περισσότερες από 40 χώρες παγκοσμίως. Συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων της Νέας Υόρκης, το 1984. Από τότε και έπειτα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι κάθε Παραολυμπιάδας!

Διοικητική αρχή για το άθλημα αποτελεί Διεθνής Ένωση Άθλησης και Ψυχαγωγίας Ατόμων με Εγκεφαλική Παράλυση (CPISRA). Στην Ελλάδα υπεύθυνη για την ανάπτυξη του αθλήματος είναι η Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρίες (ΕΑΟΜ-ΑμεΑ).

Το παιχνίδι

 Το Boccia παίζεται ατομικά, σε ζευγάρια ή σε ομάδες των τριών. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να ρίξουν οι παίκτες την δερμάτινη μπάλα τους (χρώματος κόκκινου ή μπλε) όσο πιο κοντά μπορούν στη λευκή μπάλα - στόχο που καλείται "Jack". Η Jack ρίχνεται πρώτη, ενώ στη συνέχεια οι ομάδες ρίχνουν εναλλάξ τις μπάλες τους. Οι μπάλες προωθούνται με τα χέρια, τα πόδια, ή (εάν η αναπηρία του συμμετέχοντα είναι σοβαρή) με μία βοηθητική συσκευή (την ράμπα). Στο τέλος του κάθε γύρου (set), ο διαιτητής μετράει την απόσταση που έχουν οι μπάλες των ομάδων από την Jack και δίνει ένα βαθμό για κάθε μπάλα που είναι πιο κοντά σε αυτή (την Jack) από τη κοντινότερη μπάλα του αντιπάλου. Η ομάδα ή παίκτης με την υψηλότερη βαθμολογία είναι ο νικητής στο τέλος του αγώνα.

 Ο αριθμός των set και οι μπάλες που έχει στη διάθεσή της κάθε ομάδα εξαρτώνται από των αριθμό των συμμετεχόντων. Στο ατομικό παιχνίδι υπάρχουν 4 set, και ο κάθε παίκτης έχει στη διάθεσή του 6 μπάλες. Στο παιχνίδι με ζευγάρια, τα set παραμένουν τέσσερα ενώ ο κάθε παίκτης έχει στη διάθεσή του 3 μπάλες ανά set. Όταν αγωνίζονται ομάδες των τριών, το παιχνίδι αποτελείται από έξι set, ενώ κάθε παίκτης έχει στη διάθεσή του 2 μπάλες.

 Για να μπορούν να αγωνιστούν στο Boccia, οι αθλητές πρέπει να είναι ανάπηροι ως αποτέλεσμα εγκεφαλικής παράλυσης, ή άλλης νευρολογικής διαταραχής, όπως η μυϊκή δυστροφία. Οι παίκτες εξετάζονται (classification) ώστε να διαπιστωθεί το μέγεθος της αναπηρίας τους και να καταταγούν στην αντίστοιχη τάξη που θα τους επιτρέψει να αγωνιστούν απέναντι σε αθλητές με παρόμοιες φυσικές ικανότητες.

πηγή: http://www.bocciahellas.gr/home/index.php/park-blog.html